Richt EU-beleid meer op energie-innovatie

Op weg naar haar doel voor 2050 heeft de EU klimaat- en energiedoelen vastgesteld voor 2020. Voor de periode daarna zijn die er echter nog niet. Daarover wordt momenteel nagedacht. Op verzoek van de ministeries van Infrastructuur en Milieu en Economische Zaken bekeken het PBL (Planbureau voor de Leefomgeving) en Ecofys welke beleidsaanpak en (tussen)doelstellingen voor het jaar 2030 de transitie naar een CO₂-arme economie in 2050 het beste stimuleren.

Het beprijzen van broeikasgasemissies met het huidige Europese emissiehandelssysteem ETS is een effectieve en efficiënte manier om op de korte termijn emissies te verminderen. Maar daarmee alleen komen innovaties en energiebesparing onvoldoende van de grond.

De afgelopen jaren heeft de generieke Europese doelstelling voor een aandeel van 20% hernieuwbare energie in 2020 een stimulans gegeven aan een aantal innovatietrajecten die op de lange termijn van belang zijn om een CO₂-arme economie te realiseren. Maar niet alle hernieuwbare energie is innovatief of duurzaam, zoals sommige soorten biobrandstoffen of het meestoken van hout in kolencentrales. Ook zijn niet alle innovaties te rangschikken onder hernieuwbaar, zoals elektrische auto’s of het afvangen en opslaan van CO₂. Op energiegebied zou innovatie beter kunnen worden gestimuleerd door het stellen van specifiekere doelen voor het inzetten van innovatieve CO₂-arme technologieën.

Ook veel energiebesparingsmaatregelen zijn weliswaar rendabel maar worden toch niet genomen, omdat particulieren en bedrijven soms liever iets anders met hun geld doen of omdat degenen die vooraf de kosten moeten maken niet degenen zijn die daarna profiteren van een lagere energierekening. Ook hier is meer gericht beleid nodig, zoals normstelling voor de energieprestatie van gebouwen en emissienormen voor nieuwe auto’s.