Effecten van een compacte verstedelijkings-variant op mobiliteit, bereikbaarheid, CO2-emissie en geluid

De belangrijkste conclusies zijn als volgt: De personenmobiliteit neemt in de periode 1995-2020 toe met ca. 25-30%, autogebruik met ca. 50%. CO₂-emissie van personenauto's neemt tussen 1995-2020 toe met ca. 10-20%; de toename van de brandstofefficiency kan een groot deel van de toename van CO₂-emissies teniet doen. De bereikbaarheid van werkgelegenheid (het aantal arbeidsplaatsen dat binnen 45 minuten reistijd bereikt kan worden) neemt in de periode 1995-2020 zowel per auto als openbaar vervoer toe.

De toename van de autobereikbaarheid is per auto is (in de ochtendspits) echter beperkt (5%), vanwege de toename van vertragingen en congestie. De bereikbaarheid van arbeidsplaatsen per openbaar vervoer neemt in diezelfde periode toe met ca. 40%, vanwege verbeteringen in het aanbod van openbaar vervoer. De autobereikbaarheid van werkgelegenheid blijft gemiddeld in Nederland echter fors hoger dan de OV-bereikbaarheid (factor 16 in 1995, factor 11 in 2020). De regionale verschillen in bereikbaarheid van arbeidsplaatsen zijn groot: vanuit de centra van de grote steden in de Randstad zijn veruit de meeste arbeidsplaatsen bereikbaar, in perifere gebieden is dit veel minder. De geluidbelasting door weg-, rail- en vliegverkeer neemt in de periode 1995-2020 aanzienlijk toe. De toename van de geluidbelasting is met name geconcentreerd in de Randstad, waardoor met name daar de functies wonen, recreëren en natuur onder meer druk komen te staan.