Kartering van droge depositie van verzurende componenten en basische kationen in Duitsland met een hoge ruimtelijke resolutie

De droge depositie-velden, welke voor 1989 en 1993 berekend zijn met het EDACS model (European Deposition of Acidifying Components on a Small scale), weerspiegelen het ruimtelijk gedetailleerde patroon uit de landgebruikskaart, alsmede het regionale concentratie- en klimaatspatroon in Duitsland. De droge depositie van potentieel zuur (SO_x+NO_y+NH_x) was het hoogst in Oost-Duitsland en het laagst in Zuid-Duitsland. De droge depositie van zeezout gecorrigeerd Mg₂⁺ plus Ca₂⁺ plus K⁺ was het hoogst in Oost en Zuid-Oost Duitsland en het laagst in Noord-West Duitsland. De droge depositie op bossen was hoger dan de gemiddelde depositie op Duitsland: ca. 40% voor de verzurende componenten en 25% voor de basische kationen.

De relatieve bijdrage van SO_x, NO_y en NH_x aan de droge depositie van potentieel zuur bedroeg respectievelijk ca. 75%, 15% and 10%, zowel voor Duitsland gemiddeld als voor bossen. De droge depositie van SO_x, NO_y, NH_x en potentieel zuur was in 1989 hoger dan in 1993: respectievelijk 24%, 16%, 12% and 22%. Het percentage van de totale (nat+droog) potentieel zure depositie dat wordt geneutraliseerd door depositie van zeezout gecorrigeerd Mg₂⁺ plus Ca₂⁺ plus K⁺ was het grootst (ca. 20-30%) in Noord-Oost en Zuid-Duitsland. De EDACS modelresultaten zijn vergeleken met doorvalfluxen. Gezien de relatief grote onzekerheid in zowel de model- als de doorvalschattingen kwamen beide redelijk overeen. Gemiddeld verschilden de schattingen niet significant.